υποκυμαίνω

ΜΑ

κυματίζω ελαφρά («καὶ ποταμὸς... ὑποκυμαίνων», Μάρκ Ευγεν.)

αρχ.

μτφ. ταράζω ελαφρά, ζαλίζω («ἔρως και οἶνος αὐτοῡ τὸν νοῡν ὑπεκύμαινον», Ρητ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + κυμαίνω «κυματίζω, κινούμαι όπως το κύμα»].